Anna, Bolko i Neptun. Budowa i zasada działania kombajnów okopowych

Kombajny do ziemniaków

Kombajny do ziemniaków zapewniają jednoetapowy i szybki przebieg zbioru ze zmniejszeniem nakładu pracy ręcznej. Jeden przejazd maszyny umożliwia:

• wykopanie ziemniaków,
• oddzielanie bulw od ziemi, łęcin, kamieni i innych zanieczyszczeń oraz
• ładowanie bulw na przyczepę lub inny środek transportu.

Kombajny do ziemniaków występują na naszych polach najczęściej jako dwu- lub jednorzędowe w wersji przyczepianej do ciągników. Najpopularniejsze maszyny tego typu to kombajn ANNA i kombajn BOLKO.

• Kombajn Anna Z-664 to kombajn okopowy produkowany początkowo na licencji niemieckiej firmy Hassia. Dzięki umiarkowanej cenie i prostej konstrukcji stał się jedną z najpopularniejszych maszyn tego typu. Kombajn ANNA jest maszyną jednorzędową napędzaną wałkiem przekaźnika mocy.
• Kombajn Bolko to jednorzędowy kombajn okopowy przeznaczony do zbioru ziemniaka. Oferta producenta umożliwia przy pomocy dodatkowych podzespołów dostosowanie maszyny do zbioru innych warzyw. To kombajn będący idealnym wyborem dla małych i średnich gospodarstw o szerszym spektrum upraw. Kombajn BOLKO produkowany jest w wersjach ze zbiornikiem o podwyższonej ładowności, z podestami i workownicą lub zaopatrzony w dodatkowy przenośnik, dzięki któremu można załadować plony na przyczepę.

Wymienione kombajny do ziemniaków łączone są z ciągnikiem przy pomocy cięgieł dolnych podnośnika hydraulicznego, między które wkłada się belkę zaczepową kombajnu. Rama maszyny jest przegubowo połączona ze środkiem tej belki. Podczas pracy przód kombajnu opiera się o podnośnik hydrauliczny ciągnika, a w czasie postoju o nastawny wspornik, który składa się do transportu i pracy.

Kombajny do ziemniaków - budowa i działanie

Zarówno kombajn ANNA, jak i kombajn BOLKO posiadają kompletne podzespoły umożliwiające całościową realizację zbioru:

Zespół podkopujący redliny z ziemniakami

Podobnie jak kopaczka przenośnikowa, kombajn wyposażony jest w lemiesze podcinające redliny i kierujące je na przenośnik prętowy. W zespole wyorującym reguluje się:

• kroje tarczowe,
• lemiesz oraz
• położenie rolki kopiującej względem lemiesza.

Regulacja głębokości podkopywania ziemniaków odbywa się przez zmianę położenia koła kopiującego. Zagłębienie lemiesza powinno być ustawione w ten sposób, aby zostały podebrane wszystkie ziemniaki. Większe zagłębienie lemiesza, niż wynika to z głębokości zalegania bulw, powoduje wzrost ilości podkopywanej ziemi, a tym samym prowadzi do nadmiernego obciążenia zespołów roboczych dodatkową pracą. Kroje tarczowe zespołu wyorującego powinny być tak ustawione, aby przy zagłębieniu przecinały łęciny i chwasty. Ich regulacja, a więc opuszczenie lub podnoszenie, następuje skokowo. Kroje z obu stron kombajnu ustawia się na tę samą wysokość.

Zespół oddzielający ziemię

Przenośnik ten zbudowany jest z prętów, odbywa się na nim odsiewanie ziemi. Część odsiewacza przenośnikowego podpierają dwa wstrząsacze eliptyczne o regulowanej amplitudzie. W celu zmiany intensywności drgań należy zmienić położenie odpowiedniej dźwigni.

Zespół oddzielający łęciny i chwasty

Jest to element, na który spadają ziemniaki. Jego pręty ustawione są w taki sposób, że ziemniaki i kamienie staczają się z niego, a łęciny są wynoszone na pole. Optymalne ustawienie oddzielacza porostu, przy którym będzie następowało maksymalne usuwanie łęcin i chwastów, uzyskuje się przez odpowiednie pochylenie oddzielacza porostu, nastawienie intensywności wstrząsania przenośnika i ustawienie łopatek zgarniających. Intensywność wstrząsania przenośnika ma wpływ na wielkość strat ziemniaków wynoszonych razem z porostem. Zwiększona powoduje lepsze oddzielanie porostu i mniejsze straty ziemniaków, lecz może prowadzić do wzrostu ilości uszkodzonych bulw.

Koło podnoszące

Nazywane jest też przenośnikiem bębnowym. To miejsce, do którego trafiają ziemniaki z kamieniami. Podnoszone są one do góry i dostają się do elementów układu oddzielającego kamienie i pozostałości porostu. Element nośny koła podnoszącego stanowi obręcz wykonana z ceownika. Na wewnętrznej powierzchni obręczy, równomiernie na całym obwodzie, są przyspawane półki. Na zewnętrznych krawędziach łopatek znajdują się otwory podłużne, w których jest umieszczona lina wyplotu koła. Ta lina tworzy ażurową powierzchnię, łącznie z półkami powstają kieszenie, w które spadają ziemniaki i zanieczyszczenia z oddzielacza porostu i odrzutnika. Odpowiedni naciąg oraz specjalne opaski zabezpieczają linę przed wypadnięciem z otworów półek.

Zespół oddzielający kamienie

Głównym elementem tego zespołu jest tak zwana górka palcowa, czyli taśma gumowa zaopatrzona w występy, która porusza się do góry i unosi ze sobą kamienie lub resztki porostu. Ziemniaki staczają się w dół taśmy. Górka palcowa wymaga dostosowania do istniejących warunków zbioru. Dotyczy to na przykład zmiany kąta pochylenia, do czego służy korba znajdująca się nad górką. Optymalne ustawienie zapewnia właściwe wydzielanie zanieczyszczeń bez niepotrzebnego wynoszenia do góry ziemniaków. Rozdzielone w ten sposób wstępnie ziemniaki i kamienie trafiają na stół selekcyjny.

Stół selekcyjny kombajnu

Stół selekcyjny stanowi ruchoma taśma lub przenośnik prętowy, przy którym następuje ręczne wybieranie kamieni. Przenośnik jest podzielony na dwa kanały listwą rozdzielającą. Na nim oddziela się ręcznie zanieczyszczenia, przy czym te z prawego kanału należy wyrzucać do lewego, skąd są odprowadzane na pole albo do zbiornika zanieczyszczeń, a z lewego kanału wybiera się ziemniaki i wrzuca do prawego. Stąd ziemniaki dostają się na tarczowy odsiewacz zanieczyszczeń, dalej przenośnikiem transportowane są do zasobnika ziemniaków lub do leja urządzenia workującego.

Kombajn NEPTUN do zbioru buraków

Kombajn do zbioru buraków NEPTUN Z413 jest maszyną jednorzędową, przyczepianą, z napędem zespołów roboczych od wału odbioru mocy ciągnika. Zbiór buraków przebiega jednoetapowo, gdyż liście i korzenie gromadzone są w oddzielnych zbiornikach.

Kombajn do zbioru buraków wykonuje następujące czynności:

• ogławia buraki,
• podkopuje i wyciąga z gleby ogłowione korzenie,
• oczyszcza korzenie z resztek gleby,
• gromadzi liście i korzenie w specjalnych zbiornikach,
• liście ze zbiornika układa automatycznie w pryzmy na polu,
• umożliwia mechaniczny rozładunek zbiornika z burakami na przyczepy lub w pryzmy.

Kombajn do buraków - budowa i działanie

Kombajn NEPTUN posiada następujące zespoły robocze:

Zespół ogławiający buraki

Kombajn do buraków ogławia liście przy pomocy noża łukowego działającego na wysokości ustalanej czujnikiem tarczowym. Obok czujnika zamontowane jest kółko podporowe, które nie dopuszcza do zagłębienia się noża w ziemię. Z lewej i prawej strony czujnika tarczowego zainstalowano czujniki prętowe mające za zadanie przekazanie impulsu do rozdzielacza elektro-hydraulicznego w przypadku zjeżdżania kombajnu z rzędu. Rozdzielacz współpracuje z siłownikiem sterowania poprzecznego zespołem ogławiającym. Ogłowione liście podawane są nagarniaczem i przenośnikiem do zbiornika, który opróżniany jest automatycznie za pomocą układu włączanego ręcznie lub za pośrednictwem czujnika prętowego. Wyrzucane liście formują wały poprzeczne do kierunku ruchu maszyny.

Zespół wyorujący korzenie

Kombajn do zbioru buraków posiada wyorywacz lemieszowy o automatycznie sterowanej głębokości pracy. Obok lemieszy zamontowany jest czujnik, który przekazuje impulsy do rozdzielacza współdziałającego z dwoma siłownikami regulacji pionowej. Wyorane korzenie są przesuwane gwiazdami i podawane na przenośnik pionowy. Zarówno gwiazdy, jak i przenośnik oczyszczają korzenie z ziemi. Są one gromadzone w zbiorniku opróżnianym przy pomocy przenośnika podłogowego włączanego linką z pomostu ciągnika. Zbiornik podnoszą i opuszczają dwa siłowniki hydrauliczne. Za tylnym prawym kołem kombajnu znajduje się talerz zagarniający, dzięki któremu powierzchnia pola po zebraniu buraków zostaje wyrównana.

Kombajn NEPTUN - układ elektro-hydrauliczny

Kombajn do buraków posiada układ, który umożliwia stosowanie trzech sposobów sterowania:

• sterowanie hydrauliczne polegające na ręcznym oddziaływaniu na rozdzielacze. Sposób ten jest stosowany w razie braku zasilania układu energią elektryczną;
• sterowanie elektro-hydrauliczne polegające na ręcznym przełączaniu dźwigni na puszce przełączników. W ten sposób w sprawnym układzie uruchamiane są siłowniki unoszenia zbiornika korzeni, a w razie uszkodzenia przekaźników elektrycznych również siłowniki unoszenia maszyny i sterowania poprzecznego;
• sterowanie automatyczne polegające na przekazywaniu impulsów do rozdzielaczy za pośrednictwem przekaźników elektrycznych włączanych czujnikami. W ten sposób uruchamiane są siłowniki unoszenia maszyny i sterowania poprzecznego.

Zespół napędowy

Napęd od wału odbioru mocy ciągnika, poprzez wał przegubowo-teleskopowy, przekazywany jest do centralnej skrzyni przekładniowej, z której wyprowadzone są napędy poszczególnych zespołów roboczych. Wyjątek stanowi czujnik tarczowy, napędzany od osi kół jezdnych przy pomocy przekładni łańcuchowej. Dzięki temu występuje współzależność prędkości obwodowej czujnika z prędkością postępową, jaką rozwija kombajn do zbioru buraków .

Kombajn do buraków łączy się z ciągnikiem za pomocą belki pociągowej, zakładanej w przeguby cięgieł dolnych układu trzypunktowego. Do napędu zespołów roboczych wykorzystuje się wał przegubowy, łączony z wałem odbioru mocy ciągnika. Po sprzęgnięciu z ciągnikiem na jego błotniku ustawia się skrzynkę sterowniczą układów automatycznych kombajnu, która zostaje przymocowana samoczynnie za pomocą magnesu wbudowanego w jej podstawę.

W sklepie mizar.com.pl oferujemy bogaty wybór części zamiennych do kombajnów okopowych ANNA, BOLKO i NEPTUN. Serdecznie zapraszamy na naszą stronę. W razie trudności z wyborem, prosimy o kontakt. Chętnie pomożemy!